Half september ben ik weer aan de slag gegaan met twee groepen moedige (ex) kankerpatiënten, die graag naar (hun) werk terug willen keren of dat al (gedeeltelijk) hebben gedaan. Dat is geen kinnesinne. De wil is soms groter dan de werkelijkheid en het bewaken van de eigen grenzen, is niet altijd makkelijk. En toch willen zij stuk voor stuk heel graag bijdragen. Zij willen niet aan de zijlijn staan, maar vol in het leven, dat voor hen zoveel meer waarde heeft gekregen.
Wat betekent weer aan de slag gaan eigenlijk? Dat gaat echt niet zonder slag of stoot. Soms moet er ook best wat overwonnen worden. Re-integreer je in je eigen functie of in een andere functie bij je werkgever? Of mag je re-integreren bij een andere werkgever en tegelijkertijd uitvinden of deze nieuwe plek bij je past? Of heb je geen werkgever en moet je het allemaal maar zelf uitzoeken? En dat terwijl je er als (ex)kankerpatiënt al vaak een of anderhalf jaar op hebt zitten, dat het uiterste van je heeft gevergd. Om vervolgens te ervaren dat terugkeren naar werk ook veel van je vraagt.
Wat dan?
Uit mijn gesprekken met deze kanjers komen in elk geval de volgende drie aspecten naar voren, die veelal overwonnen moeten worden bij terugkeer naar werk:
1.stress
“Een beetje druk kan prettig zijn, omdat dit je scherp houdt, maar echte stress helpt niet. Dat maakt je ziek en wanneer je dit op tafel legt, voelt het als falen.”
2.financiële consequenties
“Als ik mijn baan verlies of minder ga werken, dan kan ik niet meer rondkomen met mijn gezin.”
3.onzekerheid over je expertise
“Doordat ik uit de running ben geweest, vraag ik me af of ik het werk nog wel kan. Want ik heb stilgestaan en het werk, de organisatie is doorgegaan. Ben ik nog wel nodig?”
Wat helpt?
Allereerst het besef dat zij de meest stressvolle periode in het leven al hebben doorstaan. Wat een enorme veerkracht en doorzettingsvermogen hebben zij daarin getoond. Kwaliteiten die ook goed van pas komen in het werk.
Ten tweede is hulp bij re-integratie zeer wenselijk. Laagdrempelig met lotgenoten of onder begeleiding van een gespecialiseerde re-integratiecoach.
Wat als…
Want, wat als in 2030 de helft van de werkenden op enige wijze met kanker te maken krijgen? Deze cijfers liegen er niet om. Wat doe je dan als werkgever? Is het moment niet daar, dat we anders gaan kijken naar mensen, die door kanker getroffen worden? Hun bijdrage aan de maatschappij is en blijft nodig. Dus ben niet bang om hen in dienst te nemen of te houden. Zij weten precies wat werk en het leven voor hen betekent. Steun hen in hun terugkeer naar werk.
Alette