Ineens poef, weg was het. Geen idee meer wat mijn idee was of wat ik wilde onthouden. En ik kon het dus ook niet opschrijven. Dit overkomt ons allemaal wel eens en dan denk je ‘vast niet belangrijk anders had ik het wel onthouden’. In mijn geval ben ik daar niet zo zeker van. Want chemo zorgt af en toe voor kortsluiting in je hersenen. Het chemobrein. Huh, wat is dat?
Ja, haha, bestaat dat echt, een chemobrein? Of is het een smoesje om je achter te verschuilen wanneer je iets niet meer weet: “Geen actieve herinnering aan.” Als ervaringsdeskundige weet ik nu: het bestaat. En dat is ‘bijvangst’ die best lastig kan zijn in het werk. Maar het goede nieuws is dat je er wel iets aan kunt doen.
Wat is een chemobrein nu eigenlijk?
Na chemotherapie kun je last krijgen van concentratie- of geheugenproblemen. Iets vergelijkbaars is wellicht herkenbaar voor vrouwen vanwege een zwangerschap. Na mijn zwangerschap haalde ik namelijk vaak links en rechts door elkaar of noemde de koelkast vaatwasser en andersom. Een chemobrein is net zo’n mindf*ck, maar dan net even anders.
Vrouwen kunnen multitasken
Een stelling die vrouwen vaak gebruiken of mannen als smoesjes. Ik betwijfelde al eerder of multitasken echt bestaat. Is het niet gewoon goed plannen en de dingen in de juiste volgorde doen? Eerlijk gezegd vind ik het momenteel veel fijner om 1 ding goed beet te pakken en zodra ik het heb afgerond, ga ik met het volgende aan de slag. Dus geen duizend dingen tegelijk, want dat kan mijn brein (ik dus) niet aan. Dat wil zeggen, ik heb de concentratie niet om veel tegelijkertijd te onthouden en te doen. En dat komt door de chemo. Toch lekker om de schuld eens een keer buiten mezelf te leggen. Stomme chemo!
Fitness voor je chemobrein
Ik ben altijd een kei geweest in plannen en dat komt me nu goed van pas. Ik ontlast mezelf door mijn agenda goed te gebruiken: wat doe ik wanneer, hoeveel tijd heb ik daarvoor nodig en wanneer zijn de rustmomenten. Time management dus eigenlijk. Dan nog kan ik bij het zien van een kort lijstje to do’s ineens denken: “Gaat me dit wel lukken?”. Stap voor stap. Gelukkig krijg ik de ruimte ervoor op mijn werk.
Daarnaast schrijf ik alles op dat ik wil onthouden. In mijn geval dus moet kunnen teruglezen: “ohja, zo zat het.” Nu helpt het enorm, denk ik zelf, dat ik de afgelopen periode veel boeken heb gelezen, online cursussen heb gevolgd en ben blijven bewegen. Toch een soort fitness voor je brein. In het werk luistert het wat nauwer dan thuis. Soms moet je ineens weten waarom iets is zoals het is. Of een besluit nemen. Dan heb ik toch iets meer tijd nodig om de vakjes in mijn hoofd na te speuren en de pagina’s in mijn notitieboekje erop na te slaan. Het antwoord komt, maar volgt iets later. Beter later, dan niet of verkeerd. En overigens, fouten maken mag. Daar leer je van. Herstellen kost tijd. Dat blijkt.
Wat ook helpt is mijn collega’s laten weten dat ik meer tijd nodig heb dan anders, hen mijn stukken laten lezen op fouten bijvoorbeeld, en open zijn over wat me wel en wat me niet lukt. Want hoe leuk ik werken ook vind, het is ook spannend om geleidelijk aan meer uren te werken en ook meer taken op te pakken. Time management en my management.
Soms vraag ik me af of mijn herstel net zoveel tijd kost als het herstellen van een zwangerschap. Misschien wel meer. In elk geval weet je waar het door komt, wanneer ik vraag om de melk uit de vaatwasser: chemobrein.
Alette
#chemobrein #reintegreren #kankerenwerk #timemanagement #coaching #multitasken #mymanagement