Tijdens het opbouwen van werkuren en alle andere dingen in het leven word ik teruggefloten: griep. Koortsig kijk ik het ene moment naar de sneeuwvlokken die deze week vrolijk neerdwarrelen in mijn tuin, en het andere moment naar de zon die door de wolken breekt. Over het weer hebben we altijd wel een praatje paraat. Hoe zit dat dan met weer terug naar werk gaan?
Obstacle run
Voor mij voelt het soms alsof ik deelneem aan een obstacle run. Niet dat ik letterlijk over hekken moet klauteren, maar alle dingen thuis blijven ook gewoon doorgaan: de was, de hond, de kinderen, de boodschappen, het huis schoon houden, sporten en sociale contacten. Ondanks dat leuke dingen voor energie zorgen, geldt dat re-integratie hopelijk energie geeft maar zeker ook energie kost. En dat komt – gek genoeg – bovenop de dagelijkse bezigheden.
Hoe gaat het met je?
Dat is misschien wel de belangrijkste vraag. Want hoe het met je gaat, je gezondheid, je thuissituatie, op je werk, heeft ontegenzeggelijk invloed op je functioneren. Vaak reageren we met “werk is juist goede afleiding voor me” of met een knipoog “hier kan ik ontspannen”. Dan gaan we toch echt voorbij aan hoe het echt met je gaat. Het gaat dus niet alleen om de vraag, maar ook om een eerlijk antwoord. En dat heeft natuurlijk alles te maken met openheid en vertrouwen. Ik heb geleerd dat openheid een kracht is. Daar is ie weer: de kracht van kwetsbaarheid.
Dus: hoe gaat het met je?
Het gaat meestal goed, maar soms ook niet. Dan heb ik een mindere dag, minder energie, minder concentratie, last van bijwerkingen. Of zoals nu, griep. Een stapje terug in het opbouwen van mijn uren. Dat is niet erg, dat is wat het is. En ik weet ook dat het straks weer beter gaat. Want die ervaring heb ik. Dus een pas op de plaats is goed, om daarna weer de draad op te pakken en verder te kunnen.
Wat is jouw alarmsignaal?
Zien we dat hek, dat obstakel wel, of laten we deze links liggen? Vaak moet ik na een paar uurtjes werk toch even bijkomen. Dan kan ik me niet meer concentreren op een gesprek of werk ik met opgetrokken schouders. Herkenbaar? Dan ben je eigenlijk al te ver gegaan. Dus doe eens gek:
- Knuffel de kantoorhond;
- Zing luidkeels en vals mee met de muziek;
- Houd een collega van het werk: win-win!
- Brei een trui;
- Ga speerwerpen;
- Of doe toch die obstacle run.
Omdat ik nu toch bezig ben, een paar open-deuren-tips:
- Maak goede afspraken over wanneer je werkt en wanneer dus niet;
- Bedenk wat een taak aan tijd vraagt en blok dit in je agenda;
- Kijk thuis niet naar je werkmail.
En tot slot, relativeer. Zo heb ik liever een vieze vloer van hondenpoten dan uitgeput op de bank. Werk ik liever twee uur aan een taak, dan dat ik binnen een uur een vinkje zet. Breekt er brand uit als iets niet lukt? Nee, relativeren helpt om zaken in het juiste perspectief te zien. Het is tenslotte maar werk, geen obstacle run.
Alette
#werkprivebalans #re-integreren #openheid #hoegaathetmetje #vertrouwen #relativeren #obstakels #kankerenwerk #coaching